Sinds ik de A7RIII heb gekocht merk ik kleine verschillen in het gebruik, de kwaliteit en de connectiviteit. Is dit het waard om meer dan duizend euro neer te leggen voor een upgrade? In deze review vergelijken ik de verschillen die ik in de dagelijkse praktijk merk tussen de Sony A7R II (2014) en de A7R III (2017).

Sony heeft naar de pro-users geluisterd door een navigatie-controller toe te voegen op de body. Ook heeft Sony dezelfde NP-FZ100 batterij uit de A9-series in de A7R III gezet. Daar waar je met een A7R II gemiddeld 250 foto’s op een volle accu kon maken, kan je met de A7R III nu 600 foto’s op een volle accu maken. Dat is een groot verschil in dagelijks gebruik: het is voor mij niet meer nodig om drie accu’s mee te nemen als ik een dag op pad ben.
 
Verder kan de camera door de vernieuwde LSI chip nu achtereenvolgend tot 87 compressed RAW foto’s schieten (bron), in vergelijking tot de 23 foto’s die de A7R II kan schieten (bron).Tijdens het wegschrijven van de foto’s, merkte ik dat de A7R II bevroor: het was tijdens het schrijven niet mogelijk om je foto’s te bekijken of naar je instellingen te gaan. Dit heeft Sony bij de A7R III veranderd. Het is nu mogelijk om je camera tijdens het wegschrijven van de foto’s te bedienen. De camera is direct aan zodra je de aan/uit-knop omdraait. Dat is een seconde sneller dan dat van de A7R II, maar in praktijk zal dat de upgrade niet waard zijn.

De A7R III maakt gebruik van dezelfde 42 megapixel CMOS-sensor als uit de A7R II. Met 15 stops levert de A7R III 5.5 stops in post-processing, dat is één stop meer dan de 4.5 stops die de A7R II leverde. De ISO waarde is van 25600 verhoogd naar 32000 en de shutter kan nu 10 foto’s per seconde schieten in plaats van 5. In praktijk merk ik die verschillen nauwelijks, zeker niet met portret- en productfotografie. De sluitertijd is met 1/8000s gelijk gebleven, daar waar de A9 tot 1/32000s gaat, en de 5 axis stabilisatie is ongewijzigd gebleven. Dit beeld zien we ook terug bij de A7R IV; dus verwacht hier op korte termijn geen verandering in.

Het punt waar de A7R III in schittert, is de autofocus. De autofocus van de camera heeft nu ondersteuning voor het eye-tracking. Tijdens het fotograferen zal je merken dat de camera focust op het oog van mens- en dier. Dit geeft – zonder al teveel moeite – foto’s die perfect zijn scherpgesteld. Zien die foto’s er op de oude camera ook zo goed uit? Zeker. Het verschil zit er in dat je bij de A7R III meer op het autofocussysteem kan vertrouwen. De contrastdetectiepunten zijn van 25 naar 425 omhoog gegaan, wat zorgt voor betere autofocus in donkere omgevingen. De fasedetectiepunten zijn met 399 gelijk gebleven bij dat van de A7R II. De verbeteringen van het autofocus systeem zal je daarom vooral merken bij het maken van portretten en donkere omgevingen, zoals bij festivals en binnenomgevingen.

De micro-USB poort van de A7R II vond ik, doordat de kabel er maar op een manier in kan, moeilijk bereikbaar en dat maakt dat de nieuwe universele USB-C poort van de A7R III een fijne bijkomstigheid. Met een USB-C kabel kan ik de camera zonder verloopjes aansluiten op mijn MacBook en dat maakt het gebruik niet alleen makkelijker, maar ook sneller. Daar waar de micro-USB blijft haken op 60 Mb (480Mbits) per seconde, kan de USB-C poort van de A7R III in theorie tot 625 Mb (5Gbits) per seconde bestanden overzetten. Als ik deze test voor de A7R II en deze test voor de A7R III mag geloven, is het daadwerkelijke verschil tussen beide camera’s 93 Mb per seconde en dat maakt het overzetten van bestanden 3,5x zo snel.
 
Bluetooth zorgt ervoor dat je tijdens het fotograferen het GPS systeem van je telefoon gebruikt. Iedere keer dat ik de camera aanzet, verbindt ‘ie automatisch met mijn iPhone. Tijdens het bekijken van mijn foto’s in Lightroom, zie ik precies op welke locatie de foto gemaakt is.
 
Dan is er nog een ander puntje: Remote Control. Tijdens het lezen van reviews kreeg ik de indruk dat dit systeem was verbeterd. Helaas is dat niet zo. Remote Control werkt steeds via de ingebouwde WiFi module en dat zorgt ervoor dat het meer tijd kost om het te bedienen dan via bijvoorbeeld bluetooth. Ook is het nog steeds niet mogelijk om via de functie Send to Smartphone video’s over te zetten naar je mobiel. Oók wie dacht dat dit wel via de Remote Software voor desktop kon, komt bedrogen uit. Via de Remote Software kan je foto’s via je computer maken en direct laden via de USB-verbinding. Video’s maken kan ook, maar die moet je achteraf alsnog via de modus PC Transfer overzetten. Het gebruiken van je A7R III als webcamsoftware voor bijvoorbeeld je Twitch of YouTube filmpjes zit er niet in, tenzij je een een HDMI kabel en dongle zoals de Cam Link gebruikt.

Ik heb gemerkt dat de A7R III niet veel toevoegt aan de beeldkwaliteit, maar wel sneller werkt, een betere batterijduur kent en een betrouwbaar autofocus systeem heeft. De komst van USB-C en Bluetooth is voor mij – als iPhone/MacBook gebruiker – een aangename bijkomstigheid. Op het moment dat je nu moet kiezen tussen beide camera’s, zal ik je aanraden om de A7R II goedkoop, tweedehands aan te schaffen, of nog even door te sparen voor de A7R III. Voor wie verder kijkt naar de A7R IV, ziet vooral dat de verbeteringen uit de A7R III zijn doorgetrokken: meer megapixels en eye-tracking tijdens het maken van video’s zijn hier de belangrijkste verbeteringen. Geen betere accuduur, snellere interface of dramatisch beter autofocus systeem: die verbeteringen heeft de A7R III al te pakken. En daarmee zit de A7R III in mijn ‘sweet spot’: het biedt de geweldige beeldkwaliteit van de A7R II, gecombineerd met beter gebruikersgemak voor dagelijks gebruik. Heel fijn.